Filipijnen: Dag 12 - 25: Leyte, Bohol en Cebu

9 maart 2018 - Puerto Princesa, Filipijnen

Ook dit reisverhaal heeft wat langer op zich laten wachten door het ontbreken van (goed) internet. Dus ondertussen hebben we alweer veel meegemaakt.

Dag 12 - 16: Malitbog, Leyte
Wie door de Filipijnen wil reizen moet vooral veel geduld hebben. Na aankomst op een mini vliegveldje in het noorden van het eiland Leyte namen we onze eerste jeepney (kruising tussen een jeep en een busje) naar een busstation. Daar stond meteen een mini-van klaar met de juiste tussenbestemming. 'Toppie' zou je denken. Eén probleem, het busje gaat pas als ie vol zit. Na anderhalf uur zaten we met 7 personen, waarvan er twee alweer weg gingen omdat het te lang duurde. Toen hebben we met z'n allen het busje vaarwel gezegd en zijn we met een grotere, lokale bus gegaan, compleet met kippen aan boord. Uiteindelijk zat het mee en werden we voor de deur afgezet.
Bij aankomst en de 2 dagen daarop volgend was het helaas wel bewolkt en af en toe tegen, dus hebben we maar lekker gerelaxed. De laatste dag scheen de zon en gingen we dan eindelijk doen waar we voor gekomen waren: zwemmen met walvishaaien! Eerst haalden we de lokale 'spotters' op, zij zitten in een klein bootje en kijken telkens onder water of ze een walvishaai zien. Als ze een teken geven springen we in het water en zwemmen we er naartoe. Dit deden we vier keer en de laatste had het erg naar z'n zin met ons, want die bleef wel een kwartier rondjes zwemmen. Magisch als je dan aan het oppervlak drijft en zo een grote reus (ca. 5,5 m) rustig onder je door zwemt.

Dag 16 - 17: Naast geduld hebben moet je er ook altijd rekening mee houden dat dingen niet zo gaan als je gepland had. Om half 8 stonden we klaar om te vertrekken naar de ferry, die volgens de Zwitserse eigenaar van het guesthouse om 8, 10 en 12 uur zou gaan. Komen we om 10.30 eindelijk aan bij de ferry, blijkt dat deze alleen om 9 uur 's ochtends gaat. Dat werd dus een overnachting in een overpriced hotel in een stadje waar niks te beleven is. Laten we maar zeggen dat dit goed is voor je mindfulness.

Dag 17 - 18: Anda Beach, Bohol
Vol goede moed vertrekken we naar de ferry. Alhoewel ik wat huiverig was over het soort boot wat we zouden krijgen, ik las iets over roestig en kakkerlakken... Het bleek echter een alleraardigst Filipijnse bangka die ons gladjes naar het volgende eiland bracht: Bohol. Daar was onze eerste bestemming Anda Beach. Bij aankomst deed de gedachte dat we hier al een nacht hadden kunnen zitten even pijn, want wat een mooi strand, mooie zee en heerlijk rustig! Dus hebben we zo optimaal mogelijk genoten van onze eerste strandbestemming. De volgende ochtend zijn we naar een cave pool geweest. Je komt aanlopen en eerst lijkt het alsof er niks is, totdat je dichterbij komt en er een gat in de grond is met 4 meter daaronder een prachtig blauwe poel.

Dag 18 - 22: Loboc, Bohol
De beste manier om het eiland Bohol te verkennen is met de scooter. De eerste dag reden we naar de Chocolate Hills. Dit zijn bergjes die oprijzen uit het verder platte landschap. Ze danken hun naam aan het bruin verkleuren van het gras op de bergjes in het droge seizoen. We waren nog wat vroeg, dus de chocola was nog niet helemaal aanwezig, maar desondanks is het toch een bijzonder gezicht. Hierna besloten we van de grote weg af te gaan en een zijweg te nemen. Soms stopt de weg echter abrupt, om na een stuk ineens weer verder te gaan, daarna weer te stoppen, of ineens alleen een linker rijbaan te hebben. Dit weggetje leide ons dieper in het afgelegen Bohol, met prachtige uitzichten en mensen die allemaal vrolijk gedag zeggen en kinderen die op je af komen rennen.

De volgende dag brachten we een bezoekje aan de tarsiers: een klein, schattig diertje met grote ogen, die zijn hoofd naar beide kanten 180 graden kan draaien. Daarna reden we verder naar Panglao, een eilandje vlak naast Bohol waar toeristen vooral komen vanwege Alona Beach. Het was er dan ook aardig volgebouwd en druk. Een ander strand waar we gestopt waren was ook druk, maar dan met bijna alleen maar Filipino's. Daar zie je dan ook ineens een varken het strand op rennen die zich lekker gaat badderen in zee. Vanaf het strand zagen we donkere wolken hangen boven Bohol, dus we vreesden al dat we niet droog over zouden komen. Dat 'niet droog' was ietwat licht opgevat, aangezien we na 10 seconden al drijfnat waren. Wij reden stug door, terwijl alle Filipino's geen haast leken te hebben en rustig schuilden totdat de regen over was.

Op de laatste dag deden we de zipline: 500 m lang zoef je liggend 100 m boven de rivier! Verder reden we nog wat rond door het mooie landschap, onder andere naar een waterval en aten we onderweg een hamburger, maar wel bij de Filipijnse keten Angel's Burger, dus alsnog super local food. We sloten de dag af met een stukje waterfietsen over de rivier. In tegenstelling tot in Nederland zijn dit echte waterfietsen, wat echt hilarisch was en we hadden dan ook veel bekijks. Ik zie een gat in de markt.

Dag 22 - 25: Moalboal, Cebu
Na weer een lange reisdag met veel verschillende vervoersmiddelen (jeepney, boot, bus, tricycle) kwamen we aan bij Herbs Guesthouse. Van buiten zag het er niet bijzonder uit, maar zodra je door de deur naar binnen liep kwam je in een tuin met daar omheen een paar kamers en hutjes. Een oase van rust. Op de drie enthousiaste honden en een nog enthousiastere pup na dan, maar die pasten er helemaal bij. Snel liepen we naar de zee om daar nog net de zonsondergang te zien.

De volgende ochtend hadden we een spannende activiteit: conyoning. Je loopt/klautert/zwemt/glijdt door een ondiepe, prachtig blauwe rivier die door een canyon loopt, met om je heen overal jungle. Daar krijg je wel een beetje honger van. Vooral toen de barbecue-lucht ons tegemoet kwam. Maar je wordt op je wenken bediend, want midden in de canyon bevindt zich een barbeque-station. Verder spring je gaandeweg steeds van grotere hoogte. We begonnen met 4 meter en eindigden met 12! Die middag gingen we snorkelen vanaf de kust bij het guesthouse. Naast grote zeesterren en veel verschillende vissen zagen we ook twee schildpadden. Mysterieuze beesten zijn dat, hoe ze zo rustig, maar toch ook snel door het water glijden.

De tweede dag ruilden we de scooter in voor een semi-automatische motorbike, waarmee we de steile wegen trotseerden naar Osmena Peak. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht op de bergen en de zee. En doordat de zee zo helder is zie je ook waar de riffen zich bevinden. 's Middags relaxten we nog even in de hangmat en op de zitzakken en wisselden we gezellig reisverhalen uit met de Zwitserse vrijwilligers die bij het guesthouse werken.

Dag 25: Op naar het volgende eiland: Palawan!

Foto’s

7 Reacties

  1. Wilfred:
    9 maart 2018
    Jaaa Filipino laat zich niet gemakkelijk bereizen maar uiteindelijk is de beloning overweldigend!
  2. Frank:
    9 maart 2018
    Weer heleboel mooie belevenissen en leuke foto's. Geniet er nog maar lekker van.
  3. Caroline:
    9 maart 2018
    Wow, jullie hebben weer heel wat ondernomen zeg en je hebt het ook zo mooi beschreven allemaal. Foto' zijn ook heel mooi! Kus en knuffels en de groetjes.
    Caroline
  4. Rob, Regina, Sem en Tess:
    9 maart 2018
    Gaaf hoor wat jullie allemaal doen en zien. Het onverwachte is niet altijd handig maar dat soort dingen vergeet je nooit. Geniet er nog lekker van. Groetjes vanuit Hoofddorp.
  5. Ronald Reijnders:
    10 maart 2018
    Geniet er nog maar lekker van. Voordat je het weet zit je weer in ons kikkerlandje waar de temperatuur gelukkig weer stijgende is. Groetjes vanuit Haarlem
  6. Oma en Opa Apswoude:
    11 maart 2018
    Wat een geweldige ervaringen maken jullie toch mee. Erg dapper ook om dat te durven
    allemaal. Heel leuk om te lezen. Groetjes van Oma en Opa Apswoude.
  7. W. rondhuis:
    19 maart 2018
    Wolken en regenbuien lijken onlosmakelijk verbonden met de Filipijnen.... Genieten straalt van jullie gezichten af, ondanks de kleine ongemakjes die soms onderdeel van je reis zijn; het levert je ook weer bagage voor de toekomst! Mooie foto's en gezellige reisverhalen, kunnen wij ook een beetje meegenieten. Veel plezier nog en geniet er net volle teugen van. Groeten Karin